Heb je ooit het gevoel dat je dag in een waas voorbijgaat? bereikbaar, druk, agenda vol pingelende meldingen — en toch aan het eind van de dag géén idee waar de uren zijn gebleven? Op een verjaardag vorige maand sprak ik met mijn collega hierover. Toen liet ze me kennismaken met iets waar nog geen 5% van de Nederlanders van gehoord heeft: de Japanse tijdstructuur “Ichijikan Kaizen”.

Eerst dacht ik: daar heb je weer zo’n self-help hype. Maar toch bleef het hangen. En na wat speurwerk (en eerlijk, het uitproberen hier in Haarlem) snap ik nu waarom het in Japan zo veel rust en focus geeft. Misschien werkt het niet voor iedereen — maar ergens is het logischer dan je denkt.

Wat is die mysterieuze ‘Ichijikan Kaizen’ eigenlijk?

Fascinerend: in Japan bestaat een cultuur van tijd heel anders dan bij ons. Waar wij plannen met todo’s, afspraken en lijstjes, werken sommige Japanners met “Ichijikan Kaizen”. Ruw vertaald: elke dag één uur bewust iets verbeteren. En nee, daarmee bedoelen ze niet je hele to-dolijst afvinken.

Het idee: je wijst één specifiek uur aan, liefst op een vast moment, waarin je alleen werkt aan een kleine verbetering. Dit kan van alles zijn — je mailbox opruimen, een nieuwe taal oefenen, administratie. Maar dus geen multitasken, geen afleiding.

Waarom kennen wij dit niet?

Nou, misschien omdat we hier in Nederland nogal geobsedeerd zijn door efficiëntie. Alles sneller, alles tegelijk. De buurman van mijn moeder — werkt bij een startup in Amsterdam — zegt: “In dit land moet alles gisteren af zijn”. In Japan draait het meer om kalmte en care.

Dat klinkt mooi, maar voelt onwennig. Ik betrapte mezelf er de eerste keer op dat ik tijdens dat ‘verbeteruurtje’ steeds naar m’n smartphone greep. Het is een soort ontwenning, bijna alsof je suiker schrapt uit je voeding. Maargoed, na week twee merkte ik rust — en kreeg zelfs zin in dat vaste uurtje optimaliseren.

Hoe pas je ‘Ichijikan Kaizen’ direct toe?

1. Kies een vast uur — ochtend, lunch, of tegen etenstijd. Deed ik op dinsdag en donderdag ergens tussen 10:00 en 11:00.
2. Bepaal waar je één kleine verbetering wil aanbrengen — niet: ‘alles aanpakken’, maar juist: één moeras leeg vegen.
3. Zet alle meldingen uit — WhatsApp, Teams, alles op stil. Mijn tip: koptelefoon op, deur dicht (of café in, als dat beter werkt).
4. Focus je honderd procent op die klus — hoe banaal ook. Soms is het een stapel bonnetjes, of juist je wachtwoorden ordenen.
5. Reflecteer kort daarna — Was dit zinvol? Voel je verschil? Soms helpt het als je een notitie maakt. Geen druk, gewoon checken.

Wat merk je als je dit een maand doet?

Dit klinkt gek, maar: tijd lijkt langzamer te gaan. Als in — één uur gefocust verbeteren geeft je hersenen het gevoel dat je écht meer gedaan krijgt. In mijn geval verhuisde ik eindelijk documenten van 2021 uit de slordige Dropbox naar een logische map. Kleine stappen — maar weken stress minder.

Een vriend uit Utrecht stuurde laatst zelfs een artikel over hoe deze techniek in Tokio zelfs op basisscholen wordt geleerd. Dus nee: het is geen trick voor ‘zen’ types alleen. Mijn schoonzus vond het trouwens lastig volhouden, vooral op drukke dagen. Dus nee, voor iedereen werkt het niet — al legt het wel bloot waar je valkuilen zitten.

De lokale twist — kan dit bij ons?

Misschien denk je nu: ja hoor, in Japan hebben ze geen bouwvakkers die om 06:45 op de stoep staan te boren. Maar zelfs met een Hollandse nuchterheid kun je de ‘Ichijikan Kaizen’ proberen. Start voorzichtig. Kies één dag, één uurtje. Desnoods op de bank met koffie van HEMA.

En, wie weet… ontdek je na een maand een tijdstructuur die minder stress maar meer grip geeft. Niet beloven dat je nooit meer haast hebt — maar je dag voelt wel meer ‘van jou’. In ieder geval, het is het proberen waard.

Dus — wie van jullie durft het aan? Ik ben benieuwd naar ervaringen (mag anoniem onderin, ik lees alles). In ieder geval: hier in Haarlem kom ik er zelf voorlopig niet meer vanaf. In het slechtste geval win je een uur rust. In het beste… ja, dat moet je zelf maar uitvinden.