Wist je dat bijna iedere Nederlander minstens één keer per maand ruzie heeft — of dat nu thuis, op het werk of met vrienden is? Opnieuw, vorige week hoorde ik zelfs op de markt hoe twee mensen middenin wat men hier “een goede meningsverschil” zou noemen, compleet langs elkaar heen praatten. Ruzies zijn dus van iedereen, maar hoe fiksen we ze zonder schreeuwen of doodse stilte? Niet dat ik het altijd perfect doe hoor, en volgens mijn buurvrouw is ‘t soms beter gewoon even niets te zeggen, maar ik geloof toch: echte oplossingen zitten ergens daartussen.
Waarom ruzie? En waarom is zwijgen geen optie?
Om het even hard te zeggen: in Nederland houden we wel van duidelijkheid. “Zeg maar gewoon waar het op staat,” hoor ik m’n collega vaak zeggen. Maar eerlijk — niet iedereen voelt zich daar lekker bij. Sommige mensen trekken zich compleet terug na een conflict, anderen gooien er alles meteen uit. Geen van beide helpt meestal echt.
misschien herkent u het: na afloop denkt u alleen maar ‘waar ging het ook alweer om?’.
Onderschat bijvoorbeeld niet wat onuitgesproken irritaties kunnen doen. Opgekropte frustraties komen altijd een keer boven — meestal op het meest onhandige moment. Terwijl schreeuwen? Tja, dat laat niemand meer echt luisteren, hoor. Mijn moeder zei altijd: “Je hoeft niet te schreeuwen om gehoord te worden.” Misschien had ze wel een punt…
De Nederlandse manier: direct maar respectvol
Nederlanders zijn wereldkampioenen in het vinden van ‘een gulden middenweg’. We zeggen graag wat we denken, maar tegelijkertijd is respect bijna heilig. Die balans vinden kan lastig zijn. maandje geleden had ik zo’n botsing met een goede vriend over iets lulligs als wie de koffie moest halen. Klein begin, grote eindeloze discussie — tot we er allebei om konden lachen.
In veel sociale kringen — zelfs op kantoor — geldt: houd het luchtig, maar wees eerlijk. Vermijd sarcasme (dat slaat hier nooit zo aan) en kies voor heldere, rustige zinnen. “Ik voel me…”, werkt opvallend goed. Misschien een tikkeltje cliché, maar toch. Probeer ‘je doet altijd…’ te vervangen door ‘ik merk dat dit me raakt’. Geloof me, dat scheelt eindeloze discussies.
- Spreek vanuit jezelf, niet voor de ander
- Geef ruimte voor een weerwoord (ook als het schuurt)
- Durf toe te geven als je fout zat (of niet precies weet waarom je boos bent)
- Houd het bij het onderwerp — geen oude koeien uit de sloot
Wat helpt écht bij ruzies oplossen?
Oké, tijd om het praktisch te maken. Hier een paar dingen die ik met vallen en opstaan heb geleerd — en waar soms m’n vriendenkring in Utrecht hartelijk om moest lachen:
-
Tel tot tien, zelfs als het niet helpt
Echt, even ademhalen voorkomt dat je dingen zegt waar je spijt van krijgt. Soms loopt het alsnog uit de hand, dat geef ik toe, maar meestal niet. -
Wacht niet te lang
Ruzies die weken sudderen worden alleen maar lastiger. Mijn ervaring: bel dezelfde dag nog of gooi er een appje uit, liefst met iets als “Kunnen we het uitpraten?”. -
Geef toe als je gelijk wilt halen
En bedenk: is jouw ‘gelijk’ het waard om een relatie op het spel te zetten? Ik ben daar zelden zeker van. -
Wees niet bang voor stilte
Soms is een korte pauze juist wat iedereen nodig heeft. Dat betekent geen zwijgen als in: afloop, maar pauze — groot verschil.
En ja, soms moet je accepteren dat jullie er gewoon niet uitkomen. Dat zegt niks over jou als mens — sterker nog, soms is dat juist het bewijs dat je je grenzen kent.
Een beetje relativeren kan ook
Vaak, als ik terugkijk op een ruzie, realiseer ik me dat het allemaal wat minder erg was dan het leek. Mijn moeder zou nu zeggen: “Kind, maak het niet groter dan het is.” Terecht, denk ik nu ik ouder word. ruzies horen gewoon bij het leven. misschien had ik daar twintig jaar geleden minder last van, maar nu denk ik: ach, als je er samen om kunt lachen achteraf, is het meestal opgelost.
In het kort: blijf praten, geef ruimte voor de ander én jezelf, en besef dat niemand perfect ruzie maakt.
Hoe gaan jullie eigenlijk om met conflicten? Tips of herkenbare situaties — deel ze hieronder. Misschien leer ik er zelf ook weer van. In ieder geval, denk eraan: schreeuwen noch zwijgen helpt echt. maar samen kom je een heel eind.
