Vorig weekend, tijdens een regenachtige wandeling door de Utrechtse Heuvelrug, heb ik het weer eens gemerkt: papieren kaarten zijn helemaal niet zo ouderwets als we misschien denken. Sterker nog – ze bieden iets wat geen enkele app kan evenaren. Het klinkt misschien gek in tijden van Google Maps en constant mobiel bereik, maar steeds meer Nederlanders (vooral 50-plussers) grijpen terug naar die knisperende stukken papier. En ik begin ze een beetje te begrijpen…
Terug van nooit weggeweest
Volgens mijn buurman (72, fervent fietser) lag het antwoord altijd al voor de hand. “Al dat gedoe met batterijen en slecht bereik, daar heb ik geen zin in,” zegt hij. En hij is niet de enige: de verkoop van papieren wandel- en stafkaarten is het afgelopen jaar weer gestegen, meldde Bol.com vorige maand.
De grote vraag: waarom laten zoveel mensen hun smartphone in de zak tijdens een roadtrip of wandeling? Het antwoord heeft niet alleen met nostalgie te maken, hoewel de geur van vers karton zeker meespeelt. Papieren kaarten bieden overzicht – letterlijk. Je ziet in één oogopslag waar je bent, wat je omgeving is en welke paadjes er om de hoek liggen. Probeer dat maar eens op een 6-inch scherm.
De voordelen die niemand je vertelt
- Geen lege batterij: Twee dagen kamperen op Terschelling? Je papieren kaart laat je niet ineens zitten.
- Betrouwbaar in doodse gebieden: Mijn collega vertelde nog over haar hike op de Veluwe – smartphone had geen bereik, kaart bracht uitkomst.
- Meer ontdekken: Op papieren kaarten zie je kleine weggetjes en verborgen plekken die in apps vaak ontbreken (mijn ervaring: zo drie weken geleden, ergens tussen Maastricht en Eijsden).
- Gezellig samen plannen: Op vakantie je route uitstippelen aan de keukentafel, koffie erbij – klinkt ouderwets, maar is eigenlijk best fijn.
En natuurlijk is er het (soms onderschatte) gevoel van avontuur. Elke markering, elk vlekje op de kaart wordt een mini-verhaal: “Weet je nog waar we verdwaalden, net boven Arnhem?” – dat soort herinneringen blijven hangen.
Maar… zijn papieren kaarten altijd handiger?
Nou, dat zou ik ook weer niet willen beweren. Papier waait weg in de wind, wordt nat in de regen en krult in je fietstas. En eerlijk gezegd, als je midden in Rotterdam een Italiaans restaurant zoekt, ben je echt sneller klaar met je telefoon.
Toch denk ik dat het een kwestie van balans is. Voor de lange wandelingen, fietstochten of ‘sabbaticals’ door Drenthe werken die ouderwetse kaarten gewoon het beste. En er is iets rustgevends aan, vinden veel 50-plussers – en stiekem ikzelf ook sinds kort. Misschien omdat het onze aandacht dwingt om niet steeds naar schermen te staren.
Tips als je (weer) met papieren kaarten wil starten
- Kies gedetailleerde, actuele kaarten—ANWB en Falk zijn klassiekers.
- Lamineer je kaart als je van natte avonturen houdt (de tip van mijn oom uit Groningen!).
- Maken markeringen met potlood – pen krijg je er nooit meer uit. Geloof me, dat leerde ik op de harde manier.
- Combineer met GPS voor extra zekerheid, vooral als je ver van huis gaat. Hybride werkt soms het beste, hoewel ik daar niet iedereen mee zie lopen in het Vondelpark…
Conclusie (nou ja, soort van)
Dus – waren de 50-plussers toch slimmer? Misschien wel. Het zou best kunnen dat papieren kaarten niet alleen terug zijn vanwege nostalgie, maar omdat ze in veel situaties simpelweg fijner werken.
Bovendien: een papieren kaart leert je anders kijken. Naar het landschap, naar details die je anders mist, naar plannen die spontaan kunnen veranderen. Uiteindelijk gaat het daarom—om de route, niet alleen de bestemming.
Heeft u nog zo’n kaart ergens in een la liggen? Zou zeggen: uitproberen. Wie weet ontdekt u uw eigen buurt opnieuw. Of, nou ja… misschien komt u gewoon beter uit de voeten als de wifi weer plat ligt.
Wat zijn uw ervaringen? Gebruikt u nog papieren kaarten, of zweert u toch bij de app? Deel het gerust hieronder – ben benieuwd!
