Op een onverwachte dinsdagmiddag – ergens op station Amstel – zag ik ze weer: mensen die van hun scherm nooit opkijken. Event in Google Calendar ingevoerd, reminder aan, dag wéér digitaal uitgestippeld. Klinkt efficiënt, maar waarom voelt het dan toch alsof we altijd gehaast zijn?

Waarom digitaal plannen zo aantrekkelijk lijkt

We leven in een land waar alles strak georganiseerd moet — mijn buurvrouw niet uitgezonderd. Digitale agenda’s lijken het leven te stroomlijnen: alles altijd bij de hand, synchroniseren met collega’s, 10.000 kleurcodes als je wilt. Zeker in het Nederlandse kantoorleven is het gewoon normaal: “ik stuur je wel even een invite.”

maar ergens knaagt het toch. Want hoeveel herinneringen snoozen we weg? Hoe vaak kijk je op je telefoon om te checken wat je straks moet doen, terwijl je nu… ja — wat deed je ook alweer?

Van controle naar chaos (ervaring uit de praktijk)

Een collega van mijn vorige werk in Haarlem beweerde eens dat zonder digitale agenda’s haar dag “compleet zou verdampen”. Maar toen Google even plat lag — u kent het wel, zeldzame gebeurtenis maar het gebeurt — liep alles door elkaar. Plots wist niemand meer wat er écht belangrijk was. Een ouderwetse papieren notitie bleek meer waard dan 100 digitale to-do’s.

Zelf merkte ik het ook: maanden geleden probeerde ik alles in apps te zetten. Resultaat? Chaos. Notificaties, dubbele afspraken, pushberichten tijdens de borrel bij de Java Bookshop (gaan jullie daar weleens?) Mijn hoofd werd een inbox. Misschien ben ik ouderwets, maar papier voelde ineens overzichtelijker dan ooit.

Wetenschap: je brein houdt van analoog plannen

Er zijn inmiddels stapels onderzoek — onlangs nog gelezen in NRC — die laten zien dat je door iets met de hand op te schrijven je hersenen het beter onthouden. Zelfs als je daarna dubbel werk hebt (“oh nee, moet ik het ook nog digitaal zetten…”), ben je alerter en creatiever.

Sterker nog: wie alles digitaal plant, raakt sneller de tijdsbesef kwijt. Je dag is een continu beeps-and-reminders-festijn. Misschien werkt het voor hyperproductieve startup-founders — maar de rest van ons vergeet wanneer het tijd is om even koffie te drinken. Je oma zal het je nog zo gezegd hebben.

Is analoog plannen ouderwets? Misschien wel…

Je zou kunnen denken: “dit klinkt als je opa die de televisie nog te modern vindt.” Maar ik hoor steeds vaker van mensen — zelfs in mijn eigen groep appende millennials — dat ze terug gaan naar papieren planners. Waarom? Omdat dingen letterlijk opschrijven niet alleen rust geeft, maar je ook verplicht keuzes te maken. Je krast makkelijker iets weg dan dat je weer een app-update moet downloaden.

Overigens, ik ben niet roomser dan de paus: mijn telefoon staat ook vol apps. Maar mijn belangrijkste plannen staan op papier, naast mijn bed. Werkt het altijd? Nee, soms vergeet ik alsnog een afspraak bij Albert Heijn. Maar ik voel me minder opgejaagd, minder gestuurd door piepjes en bliepjes.

Hoe begin je? Geen rocket science

• Kies een simpele papieren agenda – HEMA basics volstaat prima
• Schrijf met de hand, liefst met vulpen (mijn moeder zweert erbij…)
• Bepaal per dag slechts drie hoofdzaken: niet meer, niet minder
• Maak er een ritueel van: ’s ochtends plannen, daarna wegleggen

Ik zeg niet dat je nooit meer digitaal moet plannen — misschien werkt hybride het best. Maar gewoon proberen, desnoods een maand. Mijn tip? Hou het dichtbij, zonder digitale ruis. Misschien lukt het jou beter dan mij.

Tot slot

We zijn niet gemaakt om alles met apps te regelen. Soms is old school gewoon beter. Probeer het eens, of deel je anti-digitaal-plannen verhaal hieronder. Nou ja… zoiets. Succes!