Wat als ik je vertel dat kleine ruzies, ongemakkelijke stiltes of soms een ongemak in je vriendengroep niet altijd het einde hoeven te betekenen? Onlangs, in een groepschat met collega’s, kwam de discussie op tafel: “Wanneer is het tijd om een vriendschap los te laten?” Verrassend veel mensen neigen meteen naar ‘alles of niets’, maar in de praktijk – zeker hier in Nederland, waar directheid soms een sport is – zijn menselijke relaties echt minder zwart-wit.

Niet alles wat schuurt, breekt kapot

In maart had ik een fikse discussie met een oude vriend. We zeiden allebei dingen die eigenlijk te direct waren — in Amsterdam-stijl, zeg maar. Dagenlang vroeg ik me af: moeten we nog met elkaar omgaan? Maar hé, eerlijk is eerlijk, spannend was het even wel. En toch, nu drie maanden later, drinken we weer samen een koffie bij Coffee Company alsof er niets is gebeurd.

Signalen die niet altijd slecht zijn

Hier zijn een paar signalen waarbij ik – en veel mensen om me heen – eerst geneigd waren de vriendschap als ‘conflict’ te zien, terwijl dat lang niet altijd hoeft:

• Ongemakkelijke stiltes: Soms weet je simpelweg niet wat je moet zeggen – zeker als je elkaar al jaren kent. Dat betekent niet dat de klik er niet meer is. Volgens mijn buurvrouw, die altijd met vrienden borrelt bij De Zotte, is stilte juist vaak een teken van vertrouwen.
• Eénrichtingsverkeer: Heb je het gevoel dat jij altijd contact opneemt? Kan zijn – maar check even hoe het bij de ander zit. Soms hoor ik van vrienden: “Ik dacht dat jij het te druk had!”
• Onuitgesproken irritaties: Iedereen heeft ze. We zijn tenslotte nuchtere Hollanders, niet alle emoties hoeven gelijk op de tafel. Maar gooi het af en toe gewoon eens in de groep, lucht op (meestal…)

Waarom relaties in Nederland vaak anders werken

Hier is het normaal om elkaar maanden niet te spreken, maar dan toch zonder gedoe de draad op te pakken. Mijn moeder zegt altijd: “Goede vrienden pak je op waar je was gebleven.” In Rotterdam zien ze hun vrienden soms alleen bij voetbal en dat is ook prima.

Het punt is: relaties zijn niet lineair. Soms is het intens, soms dooft het wat uit, en heel soms – ja, ik geef het toe – verwateren ze noodgedwongen. Maar te snel de handdoek gooien? Dat is zonde.

Praktische tips – niet te perfect, gewoon wat werkt

• Laat het af en toe sudderen. Niet ieder ongemak vraagt om direct oplossen.
• Wees eerlijk, maar niet lomp. Directheid werkt, maar soms helpt een grapje (“Doe ff normaal joh!”)
• Kijk naar het grote plaatje. Waren er vooral goede tijden? Dat zegt vaak meer dan die ene irritatie vorige week.
• Vraag het gewoon. Soms is het antwoord simpeler dan je zelf denkt – “Heb je nog zin om vanavond samen bij FEBO te hangen?” werkt meestal beter dan weken piekeren.

Wanneer toch loslaten?

Natuurlijk, het werkt niet altijd. Als je merkt dat er alleen negativiteit, respectloos gedrag of zelfs toxiciteit is – tja, dan is het misschien toch tijd om afstand te nemen. Maar zelfs dan: één keer goed praten, voordat je de deur definitief dichtdoet, kan soms verrassingen opleveren.

Tot slot: geef vriendschap de ruimte

Dus, zie je deze signalen? Kijk er iets milder naar. In onze drukke Nederlandse levens – met werk, familie en die eindeloze regenbuien – zijn imperfecte relaties vaak juist het meest waardevol. In ieder geval, bij mij werkt dat zo… hoewel misschien niet voor iedereen.

In het kort: wees niet te streng voor je vrienden, geef ze (en jezelf) wat speelruimte. En wie weet – misschien zie je elkaar volgende maand weer spontaan in de rij bij Albert Heijn en blijkt het allemaal gewoon goed te zijn.

Deel gerust je eigen ervaringen of geef je ongezouten mening hieronder – want eerlijk, we zijn allemaal nog een beetje zoekende.