Je kent het vast wel — dat moment waarop je tegenover iemand zit en ineens… stilte. Volgens Trouw gaf 63% van de Nederlanders toe dat ongemakkelijke pauzes hun grootste dating-angst zijn. Maar zijn die stiltes echt zo vreselijk, of zijn we simpelweg slecht voorbereid? Ik zocht het de afgelopen maanden uit—zowel uit eigen ervaring als met hulp van vrienden, collega’s en zelfs m’n buurman Patrick (die elke app date omtovert tot kroegverhaal). In dit artikel duik ik in simpele manieren om pijnlijke stiltes te vermijden, zonder kunstmatig over te komen. Nou ja, hopelijk dan.

Stilte: Waarom vinden we het zo ongemakkelijk?

Het is eigenlijk opvallend: als kind stil zijn vonden we normaal, maar nu lijkt het op een sociaal fail. Toen ik vorige week in een cafeetje aan de Oude Gracht zat en een stel ‘de eerste date-stilte’ zag beleven, dacht ik—wat maakt het zo gênant? Meestal is de angst dat de ander je “saai” vindt of dat het gesprek stilvalt. Maar eerlijk? Iedereen overkomt het. Zelfs die vriendin die honderd Tinder-matches heeft per maand.

Voorbereiding is (stiekem) het halve werk

Ik ben niet de enige die vóór een eerste date even Googelt wat je kunt vragen. In onze groepsapp kwamen we ineens uit bij een lijstje van praktische vragen — niet te cliché, maar net persoonlijk genoeg. Hier zijn wat opties:

• Wat doe je op een perfecte zondag?
• Wat is je favoriete Nederlandse plek?
• Mooiste concert ooit bezocht?
• Wat zou je kiezen: altijd lente of altijd herfst?

En ja, die “Wat voor werk doe je?” kan ook, maar geloof me, na de derde keer wordt het wel saai. Probeer af te wisselen met iets onverwachts, zoals “Eet je hagelslag met of zonder boter?” — schijnt een hitsige discussie op te leveren, volgens mijn collega’s van kantoor.

Lichaamstaal en de kracht van kleine pauzes

Er bestaan geen magische zinnen die élke stilte vullen. Maar wat veel mensen vergeten: soms zegt je lichaam meer dan woorden. In Eindhoven vertelde een vriendin me onlangs—een blik, een glimlach, dat werkt vaak beter dan gehaast antwoorden of geforceerd babbelen. En als je een stilte niet direct invult, krijgt die ander ook de tijd om te reageren. Dat zag ik gisteren bij de buren op het terras: na een korte pauze hadden ze ineens een heel leuk gesprek over… voetbal en vlaai. ik moest bijna lachen

Trucs die echt werken (al ben ik soms sceptisch…)

• Open over het moment: Zeg gewoon eerlijk: “Even denken hoor.” Zelfs mijn moeder zegt dat het charme heeft.
• Iets van de omgeving benoemen: Zie je een grappig koffiekopje of een opvallende outfit? Noem het.
• Samen iets doen: Kaartspel, wandeling, koken — werkt verrassend goed tegen stiltes. Mijn eigen ervaring: tijdens een stadswandeling in Utrecht had ik minder stiltes dan ooit.
• Korte humor: Een flauwe opmerking, of toegeven dat deze stilte nu “wel legendarisch is” — vaak een ijsbreker.

Niet alles werkt voor iedereen. Zelf ben ik nogal traag met oplepelen van gênante jeugdverhalen — maar dat heeft ook z’n charme, denk ik. Of niet natuurlijk.

Wat als het stil blijft?

Eerlijk is eerlijk: soms is een stilte gewoon niet te vermijden, hoe hard je ook je best doet. Misschien klikt het niet — of ben je allebei gewoon een beetje verlegen. Bedenk dan: je leert er alleen maar van. Op m’n vorige date zei iemand: “Ach joh, soms is stilte ook gewoon lekker rustig.” Dat was het moment dat ik dacht: niet alles hoeft geforceerd gevuld. In Rotterdam zeggen ze dan: gewoon doorgaan. En wie weet, op je volgende date voelt het al veel makkelijker.

Samengevat — een date zonder stiltes? Onmogelijk misschien, maar zeker minder ongemakkelijk!

Dus, samenvattend: bereid een paar vragen voor, let op je omgeving, wees eerlijk over stiltes en probeer er soms zelfs een beetje van te genieten. Je bent sowieso niet de enige die ermee worstelt. En als je nog bijzondere anekdotes hebt (of een gouden tip tegen pijnlijke stiltes), laat een reactie achter hieronder. Misschien dat we samen nóg minder ongemakkelijke dates krijgen. Nou ja, ooit…