Vorige maand betrapte ik mezelf erop: mijn avondeten stond koud te worden omdat ik in de Stories zat te turen — niet mijn beste moment. Wist je dat bijna 70% van de jonge stellen in Nederland aangeeft soms spanning te voelen in de relatie door Instagram? Dat is geen toeval. Deze platformen lijken onschuldig, maar kunnen verraderlijk diep ingrijpen in hoe je naar elkaar kijkt — en hoe je met elkaar omgaat. Tijd om eens te graven naar wat er écht schuilt achter die schuifbalken en emoji-reacties.
Wat gebeurt er eigenlijk in je hoofd tijdens het scrollen?
De algoritmes van Instagram zijn slimmer dan ik, dat geef ik toe. Zodra je een Story van je partner, ex of vage kennis ziet, begint er van alles te draaien, zonder dat je het doorhebt. Je ziet wie met wie is, voelt je buitengesloten, of vraagt je af: “Waarom reageert hij op haar foto en niet op die van mij?” Dat klinkt overdreven, maar vorige week had mijn collega precies zo’n gesprek met zijn vriendin — over een hartje onder een Story.
Er ontstaat iets geks: ineens ben je niet meer alleen met z’n tweeën, maar met z’n allen — de hele sociale kring zit, onzichtbaar, in je relatie te porren. Niet alles wat je voelt klopt — soms ligt het aan de algoritmes, soms is het gewoon je humeur. Maar het blijft knagen, daar ben ik eerlijk in.
Waarom is juist Stories zo’n trigger?
Wat Stories genadeloos maakt, is de mix van spontaniteit (alles lijkt ‘live’) en het feit dat je precies ziet wie wat post, met wie en wanneer. Je denkt dat je “gewoon even kijkt”, maar elke Story is eigenlijk een kleine uitnodiging voor interpretatie. Vorige zomer had ik bijna ruzie omdat ik een Story van een oude vriendin had bekeken — verder niks, maar mijn vriendin had stiekem meegekeken wie mijn lijstje van bekeken Stories bevolkte.
- Jaloezie: Eén emoji-reactie (of het ontbreken daarvan) kan verdacht maken.
- Vergelijkingsdrang: Je leeft het Instagram-leven van anderen mee, waardoor je relatie ineens ‘saai’ lijkt, terwijl dat natuurlijk onzin is.
- Makkelijk misverstand: Stories verdwijnen snel, waardoor je snel conclusies trekt zonder dat iets uitgelegd wordt.
In ons vriendengroepje in Rotterdam komt het zelfs wekelijks voorbij — “Heb je gezien wie met wie was op Story?” — raar eigenlijk, hoe vanzelfsprekend we dit vinden.
Hoe voorkom je dat Instagram je relatie stiekem opvreet?
Oké, eerlijk: er is (voor zover ik weet) geen magische knop. Maar er zijn wel paar dingen die verschil kunnen maken.
- Praat, vóór je denkt: Als je iets vervelends voelt borrelen, vraag ernaar voordat het escaleert. Vaak is het niks.
- Grenzen stellen: Spreek samen af hoe je met Stories en likes omgaat — klinkt suf, maar het zet de toon.
- Bewust pauzeren: Neem af en toe bewust afstand van de app. Geen paniek, de wereld draait door zonder je input.
- Vergelijk alleen met jezelf: Niemand deelt z’n echte sores op Stories — ik heb tot nu toe geen enkele huilbui voorbij zien komen, trouwens.
Wat werkt (en wat niet)?
Misschien werkt het voor jou anders, hoewel ik daar niet zeker van ben — iedereen zoekt nu een beetje naar balans. Mijn buurvrouw zegt dat zij en haar partner elkaars Stories bewust niet meer kijken, gewoon om rust te houden. Zelf zie ik er weinig in om alles te blokkeren, al denk ik soms: zou een weekje offline niet eens lekker zijn?
Of het allemaal kwaad kan? Moeilijk. Wat ik wel weet: als Instagram Stories voor onrust zorgt, is het tijd om daarover te praten — voordat je samen verdwijnt tussen die eindeloze slides. Dus, wat denk jij? Even schrijven in de reacties, misschien ben ik gewoon ouderwets, of is dit echt herkenbaar? In ieder geval: pas op voor die stille valkuil… en vergeet niet af en toe uit te loggen.
Nou ja, in ieder geval heb ik vanavond weer wél mijn eten warm gegeten. Voor nu dan.
