Wist je dat vreemdgaan zelden begint met een appje of “per ongeluk” like op Instagram? Veel vaker verraadt het lichaam al iets—nog voordat jouw WhatsApp-ping iets geks laat zien. Vreemd genoeg praat hier bijna niemand over, ook niet in onze groepsapps of tijdens het vrijdagmiddagbier met collega’s.

Op de een of andere manier vertrouwen we nog altijd op digitale sporen. Maar lichaamstaal — die kleine signalen waar we vaak net overheen kijken — is vaak een betere detector. Niet waterdicht, nee, maar in mijn ervaring (en mijn buren zouden het beamen) missen we hiermee minder dan met onze mobiel in de hand.

Waarom lichaamstaal? Omdat apps liegen, mensen niet altijd

Laatst nog, drie maanden terug, hoorde ik in de trein een gesprek over “blue ticks”: waarom mensen daar zo paranoïde van worden. Iedereen kijkt naar schermpjes — maar wie let er nog op hoe iemand naar je kijkt na het werk, of tijdens het avondeten even zwijgt? Misschien is het de Rotterdammer in mij, maar soms zie je het gewoon aan iemands gezicht. Mijn moeder zei altijd: “Als je gevoel zegt dat er wat wringt — check eerst z’n ogen, niet z’n chatgeschiedenis.”

Niet alle tekenen zijn cliché (en ja, sommigen zijn verrassend gewoon)

• Mijdend oogcontact. Klinkt standaard, maar probeer eens een week bewust te letten op waar je partner naar kijkt. Vaak lijkt het onschuldig, maar als blikken uit de weg gaan routine wordt — tja, het zegt toch iets.
• Ander stemgebruik. Mijn collega vertelde laatst dat haar vriend ineens veel zachter en bedachtzamer spreekt. Zou kunnen dat hij moe was… Of ergens over liegt. Je hoort het sneller dan je denkt.
• Onrustig bewegen: friemelen aan de kleding, voeten die steeds van kant wisselen, opeens een nieuwe tik met de vingers. Natuurlijk kun je gewoon nerveus zijn — maar als het ineens opvalt, ga eens na of er meer aan de hand is.
• Veranderen van routines. Nieuw kapsel, ineens fanatiek sporten bij Fit For Free, of samen met “de buurman” hardlopen? Toeval bestaat, maar met meerdere van zulke signalen wordt het toch dubieus.

Voorbeelden: hoe het bij bekenden (en mijzelf) ging

Mijn vriendengroep bespreekt dit soms in ons appgroepje “No Drama”. Ooit zei iemand: “Ze keken nauwelijks naar elkaar tijdens de familiedag, maar op Instagram deden ze alles voor de show.” Niet veel later bleek: inderdaad, geen van beiden was helemaal eerlijk.

Zelf was ik ook ooit te goed van vertrouwen. Toen mijn ex ineens haar telefoon bij zich hield — zelfs op wc! — had ik het kunnen merken aan hoe gespannen haar houding werd. Pas toen ze letterlijk wegliep als ik binnenkwam, vielen de puzzelstukjes. Achteraf simpel, maar op het moment… nee, had ik niet onmiddellijk in de gaten. misschien is het regionaal, maar in Noord-Holland schrikken mensen minder snel van een directe vraag dan van lange spionage—probeer gewoon eens te praten.

Wat kun je praktisch doen?

• Kijk verder dan je scherm: neem kleine signalen waar zonder overanalyseren.
• Praat zonder beschuldigen: “Wat is er aan de hand? Je lijkt afwezig.”
• Observeer het patroon: een keertje vreemd doen is geen bewijs—maar verandering op termijn? Da’s wat anders.
• Vraag jezelf af of je niet te hard oordeelt. Je kunt je ook vergissen — misschien is die rare houding gewoon omdat het leven even zwaar is.

Samenvatting (zonder happy end): echt 100% zeker weet je het nooit

Misschien werkt het niet altijd zoals ik beschrijf — ik ben ook maar mens. Lichaamstaal verraadt veel, maar soms wil je het gewoon niet zien… of is het toeval. Het is geen bitsige “Cheat Detector”, maar wel iets dat je wakker maakt. Kortom, let niet alleen op je telefoon — kijk je geliefde af en toe eens recht aan, ook als het ongemakkelijk voelt. Wie weet wat je opvalt… of misschien was het toch niks. In ieder geval, laat hieronder vooral je eigen ervaringen achter (graag met stad en regio, dat maakt het extra menselijk)—ben benieuwd of ik nu echt de enige ben die hier soms op let…