Even eerlijk: had je ooit gedacht dat iets zo doodgewoons als koffiedik je badkamer-routine totaal kan upgraden? Mij vertelde een buurvrouw – heel casual tussen twee kopjes koffie door – dat ze al jaren haar koffiedik niet weggooit, maar bewaart voor haar huid. En ja, volgens haar voelt haar huid dus als die van een baby. Skeptisch? Ik ook. Toch ben ik gaan uitzoeken hoe het precies zit met die DIY-koffiescrub.

Waarom koffiedik ineens overal opduikt (behalve in je vuilnis)

Met de prijzen in de supermarkt – recente inflatie blijft trouwens pittig – zoeken veel mensen goedkopere alternatieven voor hun verzorgingsproducten. Gek genoeg wordt koffiedik steeds vaker genoemd in beauty-chats, zelfs in de kantine bij Jumbo hoorde ik het vorige week.

• Koffie zit vol antioxidanten (dat schijnt écht waar te zijn, volgens Wageningen Universiteit)
• Fijne structuur voor milde exfoliatie – vooral handig als je snel last hebt van gevoelige huid
• Het is letterlijk gratis en super duurzaam – ja, afval krijgt een tweede leven

Goed, klinkt al niet verkeerd.

Zo werkt een koffiedik scrub… of nou ja, bij mij soms dan

De basis is simpel: gebruikte koffiedik laten afkoelen, mengen met wat olie (ik pak olijfolie uit de Lidl, maar zonnebloem werkt ook) – en hop, je hebt scrub. Smeer het op je huid, wrijf zachtjes, afspoelen. Je badkamer wordt er niet echt schoner van, trouwens. Kleine waarschuwing.

Mijn collega zweert bij een verhouding van 2 eetlepels koffiedik op 1 eetlepel olie. Zelf doe ik vaak maar wat – het blijft toch een beetje ‘op gevoel’. Resultaat? Mijn benen glanzen als ik tijd heb voor een uitgebreide douche. Maar soms is het wel gedoe: de afvoer stroomde vorige maand nét niet over.

Voor- en nadelen uit de echte wereld

De grote vraag: werkt het echt, of is dit weer zo’n hype? Mijn ervaring na drie maanden proberen:

• Voordelen: Huid voelt glad, scrub is mild en je bespaart serieus geld (want, goedkope rommel hoeft niet meer)
• Nadelen: Het maakt rotzooi – je moet de douche écht schoonmaken na gebruik. Plus: niet iedereen vindt de geur fijn. Mijn zus in Rotterdam vindt het stinken, maar ik vind het juist wel gezellig ruiken

Grappig genoeg: in onze vriendenwhatsapp roept de helft dat dit hun favoriete beautyhack is, en de rest snapt niet waarom je ‘afval’ op je huid zou willen smeren. Tsja, je hebt voor- en tegenstanders.

Tips waarmee het wél handig blijft

• Koffiedik eerst goed laten drogen – anders gaat het snel schimmelen, en dat wil niemand op z’n huid
• Niet te hard scrubben, vooral niet op je gezicht (daar loop je snel te boenen, maar je huid wordt daar niet blij van)
• Geen zin in olie? Pure koffiedik werkt óók, zeker voor je handen na tuinieren
• Afvoer afdekken met een zeefje – serieus, anders krijg je gegarandeerd gezeur met de loodgieter

En nee, ik weet niet of je hiermee echt cellulitis wegpoetst – dat schijnt een mythe te zijn. Maar je huid voelt wel zachter, en het spaart weer een plastic verpakking uit.

Conclusie, of niet helemaal

Dus: koffiedik als scrub is niet revolutionair, maar wel briljant in zijn eenvoud. Niet duur, niet ingewikkeld, en je wordt er soms écht blij van. Misschien werkt het voor jou anders, maar in mijn badkamer blijft het voorlopig standaard staan. probeer het eens en laat vooral weten – werkt het bij jou ook, of vind je het maar gedoe? Wie weet heeft iemand in Utrecht nog een gouden tip…