Iedereen kent het wel — je bestelt of maakt een heerlijke pizza, eet de helft, en de rest schuif je in de koelkast. De volgende dag begint het gevecht: ga je voor de magnetron (slappe bodem), de oven (droog resultaat) of… probeer je eindelijk die pan-truc? op een verjaardag vertelde een vriend uit Rotterdam dat dit een lifehack is die je móet proberen. En eigenlijk snap ik niet waarom ik dit niet eerder heb gedaan.
Waarom geen magnetron of oven?
Wees eerlijk: een pizza in de magnetron wordt binnen een minuut rubberachtig. De oven? Die moet eerst opwarmen — daar sta je dan, vijf minuten naar een lampje te staren — en meestal wordt de korst alleen droger. Mijn collega (die dus nogal uitgesproken meningen heeft over eten) zweert erbij dat pizza in de pan ‘de enige juiste manier’ is. Nou goed, tijd voor de test.
De truc: hoe werkt de panmethode?
- Verhit een droge koekenpan op middelhoog vuur. Als je inductie hebt — die dingen zijn snel heet, dus rustig aan. En nee, geen olie nodig, tenzij je van een superkrokante onderkant houdt.
- Leg de pizzapunt(en) in de pan. Doe er een deksel of aluminiumfolie losjes op. Hierdoor blijft het beleg sappig en smelt de kaas opnieuw.
- Wacht 3-5 minuten. De bodem wordt intussen heerlijk knapperig, net als vers uit de steenoven. Het randje kan zelfs knisperen, afhankelijk van je pan (en een beetje geluk).
- Wil je de bovenkant extra gesmolten? Druppel dan 1 theelepel water tussen pizza en pan, weg van de korst. Deksel terug erop. Zo stoom je de kaas zonder dat de korst soppig wordt.
klinkt simpel — en dat is het ook. De eerste keer vergat ik het deksel en tja, resultaat was redelijk oké, maar niet briljant. Dus: vergeet die afdekking niet, echt waar.
Wat maakt dit nu zó goed?
Laat ik het zo zeggen: de eerste hap uit de pan voelde als een soort ‘pizza come-back’. De bodem was knapperig, het beleg niet uitgedroogd, en de smaak veel intenser. Mijn buurvrouw zei laatst: “Dit smaakt nog beter dan vers uit de doos.” Oké, misschien wat overdreven — maar ze had wel een punt.
En het mooiste? Je hebt geen ovenplekken of half gesmolten kaas meer. Gewoon pan, deksel, vijf minuten. In een studentenhuis of als je oven het begeeft (of als het zomer is en je wilt je keuken koel houden) — dit is de simpelste oplossing.
Kleine tips voor het ultieme resultaat
- Gebruik een zware koekenpan — gietijzer doet wonderen, maar een simpele anti-aanbak werkt meestal prima.
- Zet het vuur niet te hoog. Anders wordt de onderkant zwart voordat de kaas smelt. Ja, ik spreek uit ervaring — de pizza had iets weg van houtskool…
- Geen deksel of folie bij de hand? Gebruik een groot bord als noodoplossing, maar let op dat het niet smelt.
- Maak het restje af met verse rucola of een paar druppels olijfolie na het opwarmen, zoals ze bij New York Pizza soms serveren.
Werkt dit voor elke pizza?
Meestal wel. Maar als de bodem heel dun is (zoals bij Il Forno aan het Spui in Den Haag), heb je kans dat hij wat breekt bij het in de pan leggen. Calzone gaat minder goed — die moet je toch echt in de oven proberen. Voor diepvriespizza’s werkt het verrassend goed, al worden die nooit zo lekker als vers (sorry, Dr. Oetker).
misschien ligt het aan het soort pan — of aan pure magie — maar na 2 maanden experimenteren grijp ik zelf zelden meer naar de magnetron. Behalve als ik écht haast heb, dan ben ik ook maar een mens.
In het kort…
De pan-methode is verrassend simpel, altijd lekker krokant, en — toegegeven — een tikje leuker dan wachten op een oven. Probeer het eens komende vrijdagavond, je zult verbaasd zijn. heb je nog een andere rare pizzatruc? Deel ‘m hieronder, ben benieuwd — in ons vriendenappje gaan er de wildste geruchten rond over pizza opwarmen in een tosti-ijzer… maar dat is weer een ander verhaal.
