Kun je je herinneren wanneer je voor het laatst een oprechte sorry hoorde van een Nederlander? Eerlijk gezegd—ik moest even nadenken. In onze cultuur struikelen we niet over excuses. En wat gek is: dat lijkt te werken. Hoe zit dat? Op een borrel met collega’s of in een overvolle trein zie je het telkens weer—niemand stamelt verontschuldigingen als dat niet strikt nodig is. Hieronder zet ik alles wat ik hierover heb geleerd (en een beetje gespiekt bij de buren) voor je op een rij.
Waarom “sorry” in Nederland zo spaarzaam valt
We zijn direct, zeggen waar het op staat en draaien niet om de hete brij heen, daar zijn we trots op. Maar dat betekent ook: excuses maken alleen als het écht niet anders kan. Mijn moeder zei altijd: “Doe het gewoon goed, dan hoef je geen sorry te zeggen.” Of het nou op je werk is bij KPN of gewoon bij de Albert Heijn—het is eerder normaal om een fout toe te geven (“ja, m’n schuld”) dan om met dramatische ‘sorry’s’ te smeken om vergeving.
De Nederlandse anti-sorry aanpak: hoe werkt het?
- Kort en direct: Bij een fout simpelweg “oeps, verkeerd gestuurd” zeggen. Geen gedoe met lange verhalen.
- Gevolg benoemen, actie bieden: “Maak ik straks even in orde”—en daarna gewoon dóén.
- Geen overdrijven: Wees gewoon jezelf, steek hand in eigen boezem en ga door. Meer vraagt niemand hier.
In ons team bij ING hoorde ik het laatst nog: iemand kwam te laat bij een call. Geen excuses-rede van vijf minuten—gewoon “ah, verkeer, ik ben er”, direct door naar de agenda. Iedereen blij, niemand stoorde zich eraan.
Waarom werkt dit eigenlijk?
Nuchterheid is hier geen zwakte, maar een sociale smeerolie. Mensen waarderen eerlijkheid—en het voorkomt drama. Ik heb in mijn vorige baan bij een internationaal bedrijf zoveel Amerikaans excuus-geweld meegemaakt (“Oh I’m SO sorry, didn’t mean to!”) dat ik er soms een beetje moe van werd. In Nederland zie je dat men eerder gefocust blijft op de oplossing dan op het gevoel. Heeft voordelen: discussies lopen minder uit de hand, verloren tijd win je terug—en als je echt sorry moet zeggen, dan weten mensen dat het gemeend is.
Praktische tips: zo geef je toe zonder excuses
- Kort: “Mijn fout, ik pak het op.” Niks meer, niks minder.
- Vermijd overdreven spijt tonen—dat is zelfs ongepast bij ons.
- Bied altijd een concrete oplossing (“morgen opgelost”).
- Wees eerlijk als je iets niet begrijpt—geen schaamtegevoel.
Overigens—soms is het lastig. Een vriend zei laatst in het café dat hij juist in relaties wél te vaak in de excuses schiet (daar dus tóch een verschil tussen werk en privé, blijkbaar). Dus neem dit ook weer niet als absolute waarheid voor elk moment van de dag…
Is het altijd goed om weinig sorry te zeggen?
Ik twijfel soms. Bij internationale samenwerking kan onze manier wat bot overkomen. Laatst weer op Schiphol: een toerist liep vol in m’n boodschappenkar. Ik keek, mompelde niets—waar in Zuid-Europa misschien wel een sorry of zelfs een knuffel bij hoort… Dus ja, deze aanpak werkt hier, maar misschien niet overal. In het buitenland is even kultuurvoelen slim.
Tot slot: durf gewoon direct te zijn
Dus, de volgende keer dat je denkt “nu moet ik misschien een sorry eruit persen”—bedenk: soms is minder, meer. Nederland blijft een bijzonder plekje qua omgangsvormen. Probeer het eens uit — wie weet past het ook buiten kantoor. In ieder geval, laat maar weten — ben ik de enige die zich hierin herkent? Laat een reactie achter of stuur het door naar die collega die altijd “sorry” zegt. En nee, daar hoeft niemand zich voor te verontschuldigen…
