Even een schokkend feitje: Nederlanders zeggen gemiddeld 4 tot 7 keer per dag “sorry”, vaak zonder er écht bij na te denken. Eerlijk? Ik betrap mezelf er ook regelmatig op, meestal in de Albert Heijn als ik per ongeluk een karretje blokkeer. Maar werkt dat steeds maar “sorry” zeggen eigenlijk wel — of maakt het de situatie soms alleen maar ongemakkelijker?
Waarom “sorry” soms olie op het vuur is
Misschien herken je het: je stoot iemand lichtjes aan in de trein — reflexmatig komt er een “sorry!” uit je mond. De ander reageert lauw of negeert je zelfs. Het gekke is: hoe vaker we sorry zeggen, hoe minder het lijkt te betekenen.
Volgens mijn collega (die vroeger in Rotterdam werkte), werkt een overvloed aan excuses zelfs averechts — de ander vindt je zwak of wordt juist geïrriteerd. In ons team kwam laatst naar voren: sorry zeggen is soms meer geruststelling voor jezelf dan echte erkenning naar de ander toe. En bij serieuze meningsverschillen? Sorry voelt zelden authentiek, en lost het onderliggende probleem meestal niet op…
Wat kun je dan beter doen?
Oke, het is dus duidelijk: de sorry-cultuur werkt niet altijd in je voordeel. Maar wat dan wel? Hier zijn een paar praktische alternatieven, die bij mij en vrienden soms wonderen deden:
- Acknowledge – Benoem wat er gebeurt. Bijvoorbeeld: “Ik merkte dat ik je onderbrak, dat was niet de bedoeling.” Het klinkt oprechter dan automatisch ‘sorry’ roepen.
- Bied een oplossing aan – In plaats van spijt te betuigen, kun je vragen: “Hoe kan ik het goedmaken?” of “Wat heb je nu van mij nodig?” Dat is volgens mijn buurvrouw uit Utrecht dé manier om snel tot iets positiefs te komen.
- Stel je kwetsbaar op – Het is oké om te laten zien dat je even niet weet wat te doen: “Ik zie dat het niet lekker valt, ik ben niet zeker wat nu handig is…” Geloof me, dat is soms krachtiger dan een standaardsorry.
Zeg minder sorry: zo krijg je het in de vingers
Makkelijker gezegd dan gedaan, snap ik. Onlangs heb ik eens een week geteld hoe vaak ik ‘sorry’ zei. Het waren er minstens achttien (!) — meestal bij kleinigheden die totaal niet relevant waren. Wat hielp:
- Bedenk: is het écht jouw schuld? — Soms ben je gewoon te beleefd.
- Denk om alternatieven — Bijvoorbeeld: “Bedankt dat je wacht”, of “Fijn dat je even geduld hebt” in plaats van “Sorry dat ik te laat ben”.
- Check je omgeving — In Amsterdam hoor ik mensen vaker “sterkte” of direct een oplossing bieden, in plaats van eindeloos excuses. Misschien is het regionaal…
Je hoeft jezelf niet te veranderen in een starre robot zonder gevoel. Maar door bewust om te gaan met excuses kom je sterker én sympathieker over.
Een dag zonder sorry — wat levert het op?
Maanden terug probeerde ik een dag lang geen “sorry” te zeggen. Op de fiets, op kantoor, bij de kapper. Het resultaat: het gesprek ging vaker ergens over. De ander voelde zich minder opgelaten; de sfeer was ontspannen in plaats van ongemakkelijk.
Oneerlijk is eerlijk: soms is sorry wel degelijk op zijn plek — zoals bij échte fouten. Maar voor de kleine dingen? Je zult merken dat het juist oplucht als je het minder gebruikt.
Probeer het gewoon eens
Dus… misschien is het een goed idee om vandaag bewust géén “sorry” te zeggen bij elk wissewasje. Laat weten in de reacties of jij het herkent — of heb ik het volledig mis? In ieder geval: succes, je kunt meer dan je denkt. In het ergste geval, mag je morgen altijd weer gewoon ‘sorry’ zeggen 😉
