Dat jongeren ineens massaal hun broodjes afrekenen met een qr-code, TikTok-muntjes, of zelfs een app die je moeder nooit zal begrijpen — is dat gewoon een gekke trend? Of zit er meer achter? In de trein zag ik vorige week een stel jongens gewoon smoortjes onderling geld ‘tikken’ via een app, zonder ook maar enig fysiek briefje. En dat zette me aan het denken: waarom kiezen jongeren nu voor die vreemde betaalmethodes? Tijd om dat uit te pluizen — al weet ik niet of ik er ooit alles van zal snappen…

De opkomst van digitale betaalmethodes: gaat het te snel?

Nog maar vijf jaar geleden was de pinpas de standaard. Nu hoor ik op straat jongeren roepen over “Tikkie”, “Bunq” en zelfs “cryptopunten”. Mijn collega van 27 vertelde me gisteren: “Contant geld? Ik heb het misschien één keer per jaar in m’n hand.” De cijfers liegen er ook niet om — volgens het Betaalvereniging Nederland gebruikt inmiddels 85% van de jongeren apps om te betalen.

Maar is het nu zo dat pinnen ‘oud’ is en qr-betalen ‘hip’? Zo simpel is het niet. De belangrijkste reden — zegt mijn neefje uit Amsterdam — is snelheid. Even je telefoon scannen, klaar. Geen gedoe meer met muntjes of een portemonnee uitproberen die toch te zwaar is. Zeker na corona is de drempel om alles digitaal af te rekenen enorm gedaald — en, eerlijk is eerlijk, ik ben inmiddels ook een beetje gewend. hoewel contant voelt soms nog net even veiliger…

Wat zijn die methodes precies? (En waarom zijn ze soms zo vreemd?)

Oke, korte samenvatting.

• Betaalapps: Denk aan Tikkie, Bunq of ING-app. Geld sturen, splitsen, of soms zelfs ‘lenen’ is een kwestie van seconden.
• QR-betalingen: Vooral in kleine eettentjes zie je jongeren een qr-code scannen (vaak via Payconiq of iDEAL) — geen pasje, geen stress.
• Social coins: Onlangs zag ik mijn buurjongen een cola betalen met wat TikTok coins. Serieus — hij kreeg korting!.

Waarom is dat verplicht raar? Nou, die coins kun je lokaal nergens anders gebruiken. Gisteren in ons buurtcafé kwam iemand niet weg met zijn “game credits” — moest alsnog naar de pin-automaat. Dus, het werkt vooral als je in de juiste (digitale) kring zit.

Waarom willen jongeren niet meer ‘gewoon’ pinnen?

Hier zijn echt culturele verschillen. In Rotterdam zie ik veel meer qr-betalen dan in Leeuwarden — daar is cash nog prima oké. Ook speelt vertrouwen een rol: jongeren vinden digitale transacties transparanter. Geen discussies meer over een tientje terug, want alles staat zwart-op-wit in de app. En denk aan privacy — de een zweert bij Bunq vanwege hun groene imago, de ander vertrouwt traditionele banken niet (mijn nichtje zegt altijd: “ABN weet al genoeg van me!”).

Ook gemak is een wapen: betaalverzoeken sturen na het stappen is inmiddels bijna standaard. Niemand wil nog in hun WhatsApp-groep het “wie betaalt wat?”-spel doen — dat lost een Tikkie lekker snel op. Al baalt mijn moeder daar juist van, want zij is al drie rondjes ‘vergeten’ door al dat digitale gedoe.

Weerstand en risico’s (die je oma meteen zal noemen)

Niet iedereen is enthousiast. In onze familie-app maakt m’n opa zich zorgen: “Wat als alles uitvalt, hoe koop je dan je brood?” Tja, ergens heeft hij een punt. Verder zijn privacy en veiligheid ook niet altijd gegarandeerd. Vorige maand was er nog een oplichter actief die via een valse QR-code honderden euro’s stal — dat las ik op NOS.nl. Dus, ja, jong zijn en digitaal betalen kan fancy zijn, maar waken voor de risico’s mag best.

En nu? Heeft het zin om het bij te houden?

Kijk, ik ga niet zeggen dat iedereen nu direct TikTok coins moet kopen — dat lijkt me wat overdreven. Maar snappen hoe jongeren betalen, scheelt later een hoop frustratie. Tip van een Rotterdamse collega: probeer een Tikkie uit als je met jongeren op stap bent, gewoon voor het idee. En als je er echt niks mee hebt — nou ja, cash werkt soms nog steeds. tot wanneer, dat weet niemand…

In ieder geval ben ik benieuwd: hoe betaalt u tegenwoordig? Laat het gerust weten hieronder, of stuur me een ouderwets betaalverzoek 😉