Vraag het aan je buurman van boven de vijftig: vroeger boekte hij met goede moed drie weken Zuid-Frankrijk via het reisbureau, reserveerde een tent en ging. Nu – is het ineens wandelweekend Limburg, yoga in Drenthe of helemaal niks. Stel je voor. Waarom raken de traditionele vakanties zo snel uit beeld bij 50-plussers? En zit er een geheim achter deze trend, of is het gewoon ouder worden?
Nieuwe prioriteiten, nieuwe reizen
Rond mijn eigen vijftigste (ok, iets eerder, maar voelt zo) merkte ik het in mijn omgeving. Collega’s die altijd zworen bij hun vaste camping in Italië – ineens staan ze met een rugzak in Twente. In de groepsapp gonst het van de ‘micro-avonturen’ en zelfs mijn moeder (72) overweegt een meditatieweekend, “om eens te kijken wat dat doet”.
- Minder massatoerisme: Velen zijn echt klaar met overvolle stranden en gevechten om ligbedjes.
- Bewustere keuzes: Gezonder eten, actiever leven. Waarom zou je stilzitten op vakantie?
- Ander energieniveau: Ja, een rondreis Thailand klinkt leuk – maar de jetlag voelden ze drie jaar geleden nog steeds…
Wat zoeken 50-plussers dan wel?
Waar men vroeger misschien de kinderen wilde vermaken, draait het nu ineens meer om tijd voor jezelf, verdieping, het hoofd leegmaken. Een kennis van mij uit Haarlem vertelde vorige maand nog: “Drie weken all inclusive? Doodvermoeiend! Geef mij maar een slow travel-route langs kleine musea en lokale bakkers.”
Zelf merk ik dat mensen in deze levensfase om zich heen kijken en denken: nu mag ik kiezen wat ik echt wil. Dat kan een fietsvakantie door Friesland zijn of gewoon een week thuis – tuin op orde brengen, nieuwe serie bingewatchen. En hoewel ik weleens twijfel of het verveling is of vrijheid, is deze trend wel duidelijk zichtbaar.
De rol van gezondheid en omgeving
Het is niet alleen het verlangen naar rust of authenticiteit. Gezondheid speelt óók een grote rol, zeker na corona. “Na mijn operatie reis ik liever dichtbij huis,” merkte een dorpsgenoot op tijdens de koffiepauze – klinkt herkenbaar?
Bovendien, als je de hele week werkt, wil je niet per se 1200 km rijden voor een huisje waar je de helft van de tijd moppert op je rug. Kortom, dichtbij is echt het nieuwe ver – hoewel ik misschien een uitzondering ken die het liefst nog steeds in Spanje overwintert… maar ja, die vertrekt ook al in oktober.
Nieuwe vormen van vakantie
- Midweek in eigen land: Think tiny house op de Veluwe of een huisje aan de Zeeuwse kust.
- Thematische reizen: Yogaretraites, historische stadswandelingen, schilderworkshops. In de chatgroep vliegen de links over en weer.
- Dynamische dagtochten: Wandelen met een groep, vogelspotten, of zelfs een wijnroute achter Gouda (geen grap, dat kan).
En het mooiste? Je hoeft nergens heen. Serieus: een staycation is ineens niet meer suf, maar hip. Mijn collega lag de hele zomer aan het Spaarne en heeft er drie nieuwe kennissen aan overgehouden. Je zou denken dat het toeval is, maar het lijkt alsof je in je tweede jeugd ineens veel openstaat voor nieuwe dingen. Of niet soms…?
FOMO, trends of gewoon wat ouder?
Natuurlijk zijn er ook 50-plussers die op safari willen naar Namibië of voor de twintigste keer naar Bali trekken. Maar het idee van ‘moeten’, van ‘alles meemaken’, wordt (gelukkig?) minder met de jaren. Recent las ik een onderzoek van het CBS: 60% van de vijftigplussers geeft aan meer te genieten van kleine dingen én van spontane tripjes. Niks plannen – gewoon gaan als het uitkomt. Klinkt haast jaloersmakend.
Hoewel, misschien praat ik het mezelf ook wel aan. Maar wie weet, voor jou werkt het net anders…
Wat neem je hiervan mee?
Dus: als je richting die vijftig (of verder) gaat, vergeet niet – er zijn geen regels meer. Of je nu met de trein door Nederland reist of eindelijk het Pieterpad wandelt. Mijn tip? Probeer gewoon eens iets nieuws: een museum dat je normaal overslaat, een dag of weekend zonder agenda. Wedden dat je verrast wordt – of het nu meevalt of niet.
Heb jij ook de switch gemaakt? Of blijf je voor altijd een ‘zon, zee en buffet’-fan? Deel gerust jouw verhaal hieronder, wie weet herken ik mezelf ergens terug…