Stel je voor: je hebt drie weken lang elk ‘sorry’ ingeslikt. Geen achteloze excuses voor gemiste appjes, geen verontschuldigingen voor een te harde deur of vergeten melk van de Albert Heijn. Durf je het aan? Ik dacht zelf — dat kan nooit goed gaan. Maar nu weten wij hier in Amsterdam dat de waarheid meestal minder netjes is dan we hopen.

Waarom zeggen we zo vaak ‘sorry’?

Onlangs in onze werkchat: “Sorry, maar ik heb je mail nog niet gelezen.” Maar… was dat eigenlijk nodig? Nederlanders staan bekend als vrij direct, maar toch betrapte ik mezelf erop dat ‘sorry’ een soort stopwoord werd. Mijn vriend zei vorige maand zelfs: “Waarom ben je altijd zo aan het excuseren?” Ik wist eigenlijk geen goed antwoord.

Het experiment: 21 dagen zonder ‘sorry’

Misschien een tikkeltje radicaal, maar ik besloot om 21 dagen geen ‘sorry’ te zeggen tegen mijn partner. Niet als ik te laat was voor de trein—oké, bus 21 in West was weer vertraagd—niet als ik de vaatwasser liet staan. Gewoon even niet. Gewoon kijken wat gebeurt.

Week 1: Ongemakkelijk stil

• De eerste dagen voelde het raar. Als ik normaal automatisch ‘sorry, schat’ had gezegd, kwam het nu stil te liggen.
• Hij keek soms zelfs op: “Gaat het wel?”
• We waren opeens eerlijker. In plaats van “sorry dat ik gestrest ben”, zei ik “ik ben gewoon moe”.

Wat gebeurt er in je relatie?

Het viel me op dat gesprekken concreter werden. Minder omwegen, meer directheid. Mijn collega’s bij het koffieapparaat herkennen het misschien: we zijn geneigd fouten snel te compenseren. Maar soms mag het gewoon even niet perfect zijn — en dat is oké.

Aan het einde van de tweede week kwam er iets onverwachts: we lachten meer. Minder krampachtig, meer van dat “ach ja, zo zijn we gewoon”-gevoel. Mijn moeder zou zeggen: “Niet alles hoeft met sorry opgelost.”

De onverwachte voordelen

• Meer gesprekken zonder verwijten of excuses.
• Minder druk om het iedereen naar de zin te maken.
• Snellere oplossingen voor kleine ergernissen (“kan jij de was doen?” in plaats van “sorry dat ik vergeten ben…”)

Natuurlijk — het voelt niet altijd prettig. Soms merkte ik dat het ontbreken van een ‘sorry’ voor spanningen zorgde. Vooral als ik écht iets verkeerds deed. Maar het dwong ons wel om te benoemen wat we voelden of wilden. En misschien is dat veel waard.

En nu?

Ben ik voor altijd gestopt met ‘sorry’ zeggen? Nee. Er zijn momenten waarop ’t gewoon nodig is. Maar deze drie weken hebben mij geleerd: een oprechte uitleg of simpele ‘dank je’ doet meer dan een automatische verontschuldiging.

Dus: durf jij het ook? Laat het me weten in de reacties of stuur even een berichtje — ik hoor graag of het bij jullie anders liep. Misschien werkt het niet voor iedere relatie. In ieder geval: als je de volgende keer merkt dat er weer een ‘sorry’ op je tong ligt… gewoon eens inslikken.

in ieder geval, het is het proberen waard. Wie weet wat er na 21 dagen verandert — of juist niet…